Een huis, een moto en een fiets

Momenteel ben ik in Sisophon, de provinciehoofdstad van de provincie Banteay Meanchey. Dit is de provincie waar ik werk in het Provinciekantoor voor educatie.
De afgelopen week is een heel drukke week geweest.
Eerst een lange dag met de bus van Phnom Penh naar Sisophon. Een rit die ruim 8 uur duurde. Bee en Reasey van het VSO-kantoor in Phnom Penh waren met me meegekomen om te assisteren bij het vinden van een geschikte woning en het vinden van een assistent.
Direct bij aankomst begon de huizenzoektocht aangezien Bee en Reasey maar twee dagen de tijd hadden om me te assisteren.

In Sisophon zijn er maar weinig huizen die geschikt zijn om te huren. De huizen met de juiste voorzieningen zijn vaak te groot/te duur en de huizen van de juiste prijs hebben vaak niet de juiste locatie of de juiste voorzieningen.
3 dingen waren uiterst belangrijk; Veiligheid, sanitaire voorzieningen en aan een weg die niet blank komt te staan in het regenseizoen. Met die 3 voorwaarden bleven er nog slechts 2 woningen over. Een huis aan de doorgaande weg redelijk dicht bij kantoor en een huis aan een klein zijweggetje midden in de stad.
Het is het laatste huis geworden. Het is een stenen woning met een stalen harmonica-deuren om de woning mee af te sluiten. Het heeft 3 slaapkamers en een kleine badkamer en keuken. Wanneer de harmonicadeuren gesloten zijn kun je niet naar buiten kijken. Het betekent echter wel dat de woning veilig afgesloten is.
Mijn moto en mijn oranje fiets staan in de woonkamer geparkeerd. Dat is hier de normaalste zaak van de wereld.
Dit wordt mijn derde nacht in mijn nieuwe huis en het voelt goed. Het is natuurlijk jammer dat er in Sisophon geen woning met een balkon te huur is, zoals ik dat had in Battambang, maar Sisophon is niet echt ingesteld op Europese werknemers of toeristen.
Afgelopen vrijdag ben ik in het huis getrokken. De straten hier hebben geen namen en de huizen geen nummers. Als ik nu iemand wil vertellen waar ik woon dan gaat dat als volgt;
Het zijstraatje tegenover het Khmer-culture centrum en het Tela-pompstation naast de highschool en dan het achtste huis aan je rechterhand.

De mensen in mijn nieuwe straat groeten me vriendelijk en de kinderen proberen wat Engelse woorden met me te spreken. Hello madame, how are you?
Als ik antwoord geef schieten ze steeds in de lach.

Op de markt zijn de mensen aangenaam verrast dat ik wat Khmer spreek en ze gaan dan ook hele gesprekken met me aan.
Aangezien er momenteel geen andere Europeanen in Sisophon zijn val ik erg op. Mensen kijken, groeten en willen weten wat ik hier doe. Iedereen reageert heel vriendelijk als ze er achterkomen dat ik voor het onderwijs in de provincie kom werken.

De collega's op kantoor, 30 in totaal, hebben me heel hartelijk ontvangen. Ze hebben een bureau voor mij en mijn assistent neergezet in het kantoor van de afdeling planning en morgen gaat het werk beginnen.

Op de vacature voor assistent kwam slechts 1 geschikte sollicitatie binnen. Zijn naam is Rath en hij is leerkracht Engels aan de highschool in Sisophon. Hij krijgt een soort verlof om voor VSO te werken zolang hij maar 8 uur per week blijft lesgeven. Een prima deal.

Een paar kilometer buiten Sisophon woont de Australiër Alan. Alan woont al meer dan 15 jaar in Cambodja en hij had me uitgenodigd om bij hem te komen eten. Tja het gerucht dat er een VSO-er in Sisophon was komen wonen had hem snel bereikt.
Bij Alan heb ik heerlijk gegeten in een rustige omgeving en Alan heeft me veel over Sisophon verteld.

Vandaag werd ik 's morgens gebeld door een collega met de vraag of ik graag een rondleiding door Sisophon wilde, zodat ik dan goed zou weten wat waar te vinden is. Dat is toch heel aardig. Dus dat aanbod heb ik aangenomen en zo heb ik de afgelopen week dus al veel van 'mijn nieuwe stad' gezien.

To be continued.

Wieske