Inburgering

Het heeft even geduurd door wat inlogproblemen met waarbenjij maar hier ben ik weer...

Het is zondag en er komt wederom geen water uit de kraan. Dat betekende dat er gezeuld moet worden met water vanuit de grote watertank verderop in de straat. In het weekend is het tijd voor de grote schoonmaak. Op de andere dagen van de week veeg ik twee maal daags de vloer, maar in het weekend wordt er gesopt.
‘s Morgens komt de buurvrouw mij helpen met schoonmaken. Zij vindt dat ik daarbij hulp nodig heb aangezien ik het schoonmaken niet naar haar maatstaven doe. (of ze wil graag een contact-momentje)
We vegen samen eerst het huis en de stoep. Na het vegen gaat de buurvrouw op het stoepje zitten en wacht geduldig tot ik alle meubelen met nat heb afgenomen. Dan is het mijn beurt om op het stoepje te gaan zitten terwijl zij de vloer sopt met de mop. Tijdens het drogen van de vloer zitten we samen op het stoepje. We babbelen wat. Zij spreekt geen woord Engels en kan niet lezen. We zijn aangewezen op mijn begrip van het Khmer.
Ze ratelt eerst tegen mij alsof ik in Cambodja geboren ben en gaat vervolgens rustig alle belangrijke dingen herhalen. Steevast gevolgd door “mi’en nei s’dap baan?” (vrij vertaald: “Begrijp je?)
Soms begrijp ik wat ze bedoelt en kan ik haar antwoord geven in het Khmer. Soms snap ik het echt niet en vraag ik haar het nog eens te herhalen. Ik schrijf de woorden dan fonetisch op om op maandag mijn collega’s te kunnen lastig vallen met mijn voortdurende behoefte om het Khmer te begrijpen. Stap voor stap worden mijn luister- en spreekvaardigheden in het Khmer beter.
Helaas kan ik het Khmer niet lezen. Ik kan alleen de cijfers 1 t/m 20 onderscheiden. Doordat ik de taal niet kan lezen, kan ik mijn Khmer helaas niet verbeteren door het lezen van een Khmer-boek. Gelukkig zijn mijn collega’s en mijn dorpsgenoten telkens weer bereid om mij nieuwe woorden te leren. Op mijn verzoek “Ta neak nidjee joet joet?” (Kun je rustig spreken?) spreken ze de zinnen rustig uit.
Het zal nog wel even duren voor Khmer spreken mijn tweede natuur is, maar gelukkig word ik dagelijks ondergedompeld in de taal. Meermalen per week heb ik zelfs de mogelijkheid om onder het genot van een “Kaffee tuk doh koo tuk kor ot scoh te” (een ice-koffie met melk, zonder suiker) met mijn assistent te oefenen op uitspraak en zinsbouw. In ruil daarvoor vraagt hij me uitleg te geven over Engelse spreekwoorden en gezegden, of samen een Engels krantenbericht door te nemen.
Inburgeren is soms heel vermoeiend, maar meestal gewoon leuk.