Mijn nieuwe woonplaats

Ruim twee weken geleden alweer.

Met al mijn bezittingen (een daypack, een grote backpack, mijn helm en mijn koffer) wacht ik in Phnom Penh op de bus naar mijn nieuwe woonplaats Kampot-town. Een jonge Nederlandse backpackster kijkt afkeurend naar mijn hoeveelheid bagage en zegt tegen haar reisgenote: “Je neemt toch niet zoveel mee op reis. Dan kan je echt niet inpakken!” Ik zwijg. Ik heb geen zin om uit te leggen dat ik niet op reis ben, maar aan het verhuizen ben. Zonder verhuiswagen, gewoon met de lokale bus.

Slechts 150 kilometer van Phnom Penh ligt Kampot-town in het zuiden van Cambodja. Zo’n 8 kilometer van de oude zeehaven, aan de voet van de Elephant mountains, aan een brede rivier, omringt door rijstvelden, zoutvelden, peperplantages, mangroven en vissersdorpen.

Ik neem mijn intrek in een guesthouse aangezien ik nog op huizenjacht moet. ’s Avonds eet ik in een restaurantje aan de rivier, zie en hoor ik honderden zwaluwen en zakt de zon langzaam achter Bokor-mountain. Over de brede troittoirs met aan weerszijden Frans-koloniale huizen loop ik terug naar het guesthouse.

Op mijn eerste maandag in Kampot ga ik naar het Provinciale kantoor voor educatie waar ik de komende twee jaar zal werken. Mijn assistent Samat, die al jaren voor VSO werkt, staat al op mij te wachten. De eerste week maak ik kennis met veel collega’s en maken we activiteitenschema’s om mij in te kunnen werken. Allemaal hartelijke mensen die mij een hartelijk welkom bezorgen.

Tijdens mijn lunchpauzes in de eerste week leer ik verschillende mensen kennen die hier een eigen zaak hebben of die hier voor een NGO werken. Aan veel mensen laat ik weten dat ik op zoek ben naar een woning. Al snel komen er reacties en tegen het einde van de tweede week heb ik na het bezichtigen van allerlei huizen en studio’s een keuze gemaakt. Ik ga een ‘winkelhuis’ bewonen. Dit is een breed en diep pand waarin vaak beneden een winkel of restaurant gevestigd is en boven gewoond wordt. In het pand dat ik ga huren, is beneden geen zaak gevestigd en het hele pand is dus voor mij. Beneden zal ik niet echt gebruiken. Ik zal er mijn moto en fiets stallen, maar verder zal ik alleen gebruik maken van de bovenverdieping. Boven heeft een woonkamer, een keuken, een badkamer, twee slaapkamers en aan weerszijden van de verdieping een balkon. Gelegen aan een brede, rustige straat met alleen maar Khmer-buren. Slechts een korte wandeling van de rivier en de oude markt en op een steenworp afstand van kantoor.

Komende vrijdag trek ik in mijn nieuwe woning. Niet meer vanuit mijn koffer leven, weer een eigen keuken, niet meer iedere maaltijd buiten de deur. Na in totaal 9 weken guesthouse (Phnom Penh en Kampot) kijk ik uit naar een eigen stekkie.

Om mijn nieuwe provincie te leren kennen, heb ik de afgelopen twee weken al heel wat kilometers afgelegd per moto, op de fiets, met de auto, met de boot en wandelend.

Met assistent Samat ben ik al op bezoek geweest in 4 van de 8 districten. Dat betekent soms 180 kilometer afleggen op de moto om 1 district te kunnen bezoeken. Compleet bedekt met rood stof arriveren bij een districtskantoor dat 90 kilometer van Kampot-town ligt. Een mooie manier om het districtspersoneel te leren kennen en om de provincie te ontdekken, maar een aanslag op het lijf. Een deel van de wegen bestaat uit niet meer dan aangestampte rode aarde met bijbehorende kuilen en hobbels. Deze wegen zijn naar alle waarschijnlijkheid in het regenseizoen onbegaanbaar…de tijd zal het leren.

Het afgelopen weekend ben ik naar de top (1.100 mtr) van Bokor Mountain geweest. Bokor Mountain is onderdeel van de Elephant Mountains en gelegen in het Bokor National Park. In totaal is het Bokor National Park 1.500 vierkante kilometer groot en is daarmee onderdeel van maar liefst 4 provincies.

Op Bokor Mountain staan nog een aantal gebouwen die de Fransen er rond 1924 hebben neergezet en helaas staan er ook een aantal nieuwe gebouwen, waaronder een foeilelijk casino, dat de Chinezen er in 2012 mochten bouwen.

Het uitzicht vanaf Bokor is mooi. Vanaf de top van de berg zijn de zee, de rivier, de eilanden die bij Vietnam horen, Kampot-town, Kep en hun omgeving goed te zien. In het National Park leven veel vogels en naar het schijnt ook nog 3 tijgers en 5 olifanten.

Tijdens de autorit naar beneden streek er een hoornvogel neer in een boom langs de weg. Prachtig om zo’n zwart-witte vogel met zo’n enorme felgele bek eens in het wild te zien.

Aan het einde van de middag ben ik met een bootsman de rivier op gevaren om de vliegende vissen en de vuurvliegjes te spotten. Drie uur lang heerlijk over het water turen, zonsondergang, de bergen op de achtergrond, vissersfamilies die hun netten binnenhalen, witte reigers tussen groene waterpalmen en… toen het eenmaal donker was, de vuurvliegjes.

De eerste twee weken in mijn nieuwe provincie zijn me goed bevallen. Aardige collega’s, een prachtige omgeving en iedere dag weer de mogelijkheid om na mijn werk aan de rivier te zitten en de zon langzaam achter de bergen te zien zakken.

Phoehh…u begrijpt…ik heb een heel zwaar leven…