onverwachte afslag

De afgelopen weken zijn bijna niet in woorden te vatten. Na mijn vorige blog heb ik eerst gewoon gewerkt en kwam mijn Nederlandse VSO collega op werkbezoek in Kampot. Een heerlijke week met een perfecte balans tussen werken en gezellig samen dingen ondernemen in Kampot en omgeving. Na nog eens een weekje werken, was het voor mij alweer tijd om af te reizen naar Phnom Penh voor een medezeggenschapsraad-vergadering. Tijdens dit verblijf in PP nam het leven even een onverwachte afslag.

Op vrijdagavond was ik nog gezellig met mijn VSO-collega’s bij de welkoms-borrel voor de nieuwe VSO-directeur Cambodja. Weliswaar met een flinke keelpijn, maar ach die had ik al enkele dagen en zou vanzelf wel weer verdwijnen. (tijd is tenslotte vaak het medicijn)

De volgende ochtend zou ik met enkele VSO-collega’s op bezoek gaan bij een van de vele pagoda’s en daar zouden we dan uitleg krijgen over allerlei Boeddhistische gebruiken. Helaas werd ik die nacht ziek en had ik tegen de ochtend keelpijn, oorpijn en koorts. Op bed dus en dan rustig wachten tot dat weer over gaat. ‘s Avond kwam mijn Nederlandse VSO-collega bij me kijken en schrok van mijn toestand. Ik had flinke koorts en wist van de pijn in mijn hoofd, oor en keel niet meer waar ik het zoeken moest.

In dit soort gevallen is er de emergency-phone. Het VSO-kantoor besluit dan met je wat in zo’n situatie de verstandigste stap is. Er werd besloten dat we naar het ziekenhuis in Phnom Penh zouden gaan aangezien we het vermoeden hadden dat ik knokenkoorts of malaria had. Dus voor onderzoek naar het ziekenhuis. Mijn collega ging gelukkig met mij mee, want ik was niet meer zo goed in staat om nog helder na te denken.

Om een lang verhaal een flink stuk in te korten; Ik heb in totaal 10 dagen in het ziekenhuis gelegen. Mijn collega kon gelukkig bij mij blijven. Eerst in Phnom Penh en vervolgens toch maar in Bangkok voor verder onderzoek om met zekerheid vast te kunnen stellen dat het inderdaad ‘enkel’ om een virus ging en dat ik verder gewoon goed gezond ben. Nooit geweten dat een virus zoveel evenwichtsproblemen en hoofdpijn met zich mee kon brengen.

Nou ben ik altijd al blij om weer af te kunnen reizen naar Cambodja, maar ditmaal maakte de terugvlucht van Bangkok naar Phnom Penh mij extra blij. Niets beter dan het idee dat ik gezond en wel mijn werk in Cambodja weer voort kan zetten.

Momenteel ben ik nog even in Phnom Penh en volgende week mag ik dan weer afreizen naar Kampot. Ik ben zeer benieuwd hoe het daar nu is aangezien er in de weken dat ik er niet was enorme overstromingen geweest zijn (ik weet het, dat zijn gemiste fotomomenten) waarvan ook de scholen in de districten de dupe zijn geworden. Wegen zijn kapot, oogstland staat onder en een deel van de elephant mountains heeft last van landverschuivingen gehad.
Gelukkig is het momenteel vakantie en hebben de scholen nog een maand de tijd om de schade te herstellen voordat de leerlingen weer komen. Het wordt kijken op welke wijze mijn collega’s en ik de scholen hierbij kunnen ondersteunen.