Had ik al gezegd dat het schoon en droog is?!

Na maanden niets gepost te hebben (hopelijk aanvaardt u, mijn trouwe lezer, mijn excuses!) hier dan toch eindelijk een update van Cambodjaanse bodem.

Workshops geven, workshops bijwonen, districten bezoeken, plaatselijke feestdagen vieren, zelf vakantie houden, een ander huis zoeken en gewoon de dagelijkse dingen die horen bij het leven in Cambodja…De tijd vliegt …het is bijna niet te geloven dat ik alweer ruim 2 jaar in Cambodja ben. (en nog maar tot eind December 2016 hier zal zijn)
In januari heb ik drie heerlijke weken met mijn ouders doorgebracht deels in Cambodja, deels in Maleisië. Het was leuk om de dingen die voor mij hier ondertussen zo gewoon geworden zijn met ze te kunnen delen. M’n woning, mijn werk en de plaatsen waar ik mijn boodschappen doe en mijn vrije tijd doorbreng, oftewel mijn dagelijks leven hier…uiteraard aangevuld met een aantal ‘toeristische’ uitstapjes die niet tot mijn dagelijks bestaan hier horen, maar wel heel leuk zijn. Voor mijn ouders een weerzien met Cambodja, maar dan wel andere provincies dan ze 10 jaar geleden bezochten, toen ik in Battambang werkte.

Phnom Penh, Kampot, Kratie en toen vanuit Phnom Penh naar Maleisië. Kuala Lumpur en Langkawi zorgden voor een echt vakantiegevoel! Beide keren een heerlijk hotel, the buzz of the big city Kuala Lumpur en vervolgens het zon, zee, strand en prachtig wildlife van Langkawi.

In Kampot logeerden mijn ouders bij mij, in mijn huis. Het huis met balkon dat in een mooie straat ligt, met leuke Khmer-buren, met altijd wel wat te beleven, net vergenoeg van het centrum en de toeristen. Een huis dus op een heerlijke locatie. Daarmee zijn dan ook alle voordelen van mijn huis wel genoemd. Ondertussen was ik min of meer gewend geraakt aan de voordeur die maar moeizaam opent, de enorme stoflaag die dagelijks de vloeren bedekt, de bijna-onmogelijk-stijle trap, de niet schoon te krijgen keuken, de te krappe ‘badkamer’ waarin de douche niet werkt, het schaarse oncomfortabele meubilair, de dieren die tussen het dak en de plafondplaten rennen en de vele, vele, vele lekkages na iedere regenbui. (dat betekende in het regenseizoen bijna dagelijks natte vloeren, natte wanden en bijbehorend vochtig beddengoed)

In Kampot is het niet eenvoudig om een huis te huren voor een redelijke prijs. Het plaatsje dat 10 jaar geleden nog moeilijk bereikbaar was en voornamelijk onverharde wegen kende, is uitgegroeid tot een makkelijk bereikbare, populaire toeristische bestemming waar veel mensen uit Phnom Penh een tweede optrekje hebben om er hun weekenden en vakanties te kunnen doorbrengen.

Dat betekent dat de huurprijzen enorm gestegen zijn en huisbazen echt ‘baas’ zijn. De huizen die binnen mijn budget liggen zijn ongunstig, onveilig gelegen of slecht onderhouden. In februari moest ik echt een keuze maken of ik het huurcontract voor mijn woning zou verlengen.
Uiteindelijk, na met iedereen die mijn huis en bijbehorende problemen kende, heel wat overleg te hebben gehad, besloot ik mijn huurcontract niet te verlengen. Op zoek dus naar een ander onderkomen.

Het andere onderkomen heb ik gevonden. Ik woon nu in een guesthouse. Niet ver bij mijn oude huis vandaan. Dat betekent dat ik nu een nette slaapkamer met bureau en ruime badkamer heb. Niet meer en niet minder dan dat. Gelukkig heeft de kamer een grote kast waarin ik mijn kleding kwijt kan, zodat ik niet maandenlang ‘uit mijn koffer’ hoef te leven. Ik heb geen keuken (dus ook geen koelkast) of kookmogelijkheden en ook geen balkon meer. Maar het is schoon, droog en veilig, het personeel is vriendelijk…en had ik al gezegd dat het schoon en droog is?!

Ik heb er een waterkoker en een klein koelboxje neergezet zodat ik niet ook nog voor elke kop koffie afhankelijk ben van de restaurantjes en het fruit dat ik koop ‘mieren-vrij’ kan bewaren. Een kookplaatje gebruiken op de kamer is helaas niet toegestaan en het gebruik van het personeelskeukentje ook niet. (Het guesthouse heeft meerdere vaste gasten en de bazin ziet het niet zo zitten om mij toestemming te geven het keukentje te gebruiken, omdat dan de andere vaste gasten dat wellicht ook willen)

Het wonen in een guesthouse is natuurlijk niet geheel ideaal al klinkt het misschien als een luxe. Ik heb iets vaker te maken met de toeristen, ik ben wat betreft mijn maaltijden meer afhankelijk van de restaurantjes en ik heb letterlijk en figuurlijk wat minder ruimte.
Toch heb ik niet te klagen. Mijn oude huis gaf enorm veel ergernis en zelfs gevaarlijke, ongezonde situaties. De accommodatie die ik nu heb, is schoon, droog en veilig. Als er iets stuk gaat wordt het direct gerepareerd en dat is iets dat mijn voormalig huisbaas niet deed. Had ik al gezegd dat het schoon en droog is?

Wanneer ik in guesthouse ’s morgens mijn gordijnen openschuif, heb ik een prachtig uitzicht over het dorp en de verderop gelegen Bokor Mountain en ’s avonds kan ik vanuit mijn schone kamer de zon prachtig achter de bergen zien zakken. Life is good!